KATLİAMLAR
Yıl:1895. Yer:Sivas
Fransız bayrağı çekilmiş olan yer Fransız konsoloshanesidir.Ermeniler’in katledileceği üzerine Başkonsolos Carlier ve eşi, harekete geçmişler ve Sivas’taki Ermeniler’i aileleri ile birlikte evlerine almışlardır.Konsolos ve eşi, omuzlarında tüfek evin üst penceresinde nöbet tutmaktadırlar.Beklemektedirler.Türkler gelecek ve Ermeniler’i kendilerinden almak istedikleri zaman, evet işte o zaman onlar insanlık uğruna çarpışacaklardır.
Ama boşuna beklemişlerdir günlerce.Ne gelen vardır, ne de kendilerinden Ermeniler’i isteyen Konsolos Monsieur Carlier elde silah nöbet tutarken kulağının dibinden bir kurşunun vınlayarak geçtiğini hissederek yıldırım gibi geriye döner.Karşısında bir Ermeni’yi görür.Elindeki mavzerin namlusundan daha dumanlar çıkmaktadır.Ve şöyle haykırır:
-Nankör mahluk.İblis ruhlu hain.Bu mudur senin minnet borcunu ödeme şeklin?Bu mudur senin insanlığın?
Uzun boylu, yakışıklı, sakal ve bıyıkları kırlaşmış adam bu sözleri, sinirden titreyerek , ayakkabılarını öpmeye çalışan yalvarıp yakaran bir başka adama söylüyor.
Sonra ilave ediyordu:
-Nasıl yaptın bu işi...Söyle neden bana kıymak istedin? Cevap versene be adam!
Ve istediği cevap hemen gelir:
-Beni affediniz, diye inler ayaklarına kapanmış Ermeni. Evet sizi öldürmek istedim, çünkü sizi öldürdüğüm takdirde Avrupalılar “Ermeniler’i evine almış olan konsolosu Türkler katlettiler” diye feryada başlayacaklar ve dünyayı ayağa kaldıracaklardı. Davamıza hizmetti bu.
Konsolos şaşkınlık içinde yere çöker.
Yukarıdaki anıyı Başkonsolosun eşi Bayan Carlier daha sonra yazdığı anışlarında anlatmaktadır.
Van’da Ermeniler’in yapmış olduğu tahribatı ve mezalimi 16 Eylül 1919 tarihli Hariciye Vekaleti yabancı misyonlar gönderdiği genelgede şöyle açıklamaktadır:
“Şamran Mahallesi’nde 200 kadın ve çocuk sığındıkları evde yakılmışlardır.Mirkos Köyü beyaz bayrak çektiği halde tecavüze uğramış, köyün kadınları ve kızları bilinmeyen bir yöne götürülmüşlerdir.Bazı köylerde ise öldürülen çocukların etleri annelerine yedirilmek istenmiştir.”
“Aksani ve Hınıs Köylerinde 500 kişiye yakın insan, Şeyhane Köyünde ise 200’e yakın çocuk ve kadın camiye doldurulup diri diri yakılmışlardır”
Saray civarındaki halk kılıçtan geçirilmiş, sulara atılarak boğulmuş, 10.000’in üzerinde ceset Van Gölü üzerinde sayılmıştır.”
Van’ın içinde camiler, evler, kışlalar hatta içindeki yaralı ve hastaları ile birlikte hastaneler yakılmıştır.Yakalanan subaylar işkence çektirilerek öldürülmüşlerdir.Bu arada şehirdeki durumu bilmeyen çevre köylerden Van’a gelmek isteyen göçmenlerden 1200 kişi Vatsan ve Etkil yolu üzerinde acımadan vahşiyane bir şekilde öldürülmüşlerdir.
Ermeniler ve Ruslar, girdikleri köylerde vahşiyane zulümler yapmışlardır.Kadınları ve çocukları diri diri yakmışlar, ihtiyar ve genç erkeklerin gözlerini oyarak genç kızlara tecavüz etmişlerdir.Örneğin Aşnak Nahiyesi’nde kadın ve kızlardan onbeş tanesini ayırarak bir odaya hapsetmişler ve akşamları eğlenirken bu kadınları çırılçıplak soyarak “Haydi namaz kılınız bakalım, nasıl kılıyorsunuz?” diyerek alay etmişler ve nihayet çeşitli işkencelerle öldürmüşlerdir.
Yine Van’ın Abbasağa Mahallesi’nden Firdevs isimli bir vatandaşın ifadesine göre, çeşitli işkencelerle Müslüman halkın öldürüldüğü, hamile bir kadının karnını yararak çocuğunu çıkarıp kafasını kestikleri, girdikleri evlerdeki insanlara saatlerce işkence yaptıktan sonra öldürdükleri, onbeş-onaltı yaşlarında erkek bir çocuğu çırılçıplak soyarak cinsel organını kestikleri, daha sonra da doğradıkları, Amerikan misyonuna götürülen kadın ve kızların ırzlarına geçildiği anlatılmıştır.Teslim olmak isteyen ahali dahi gerek Ermeniler gerekse Ruslar tarafından çeşitli işkencelerle katledilmişlerdir.
Anlatılan şu olay vahşetin boyutunun ne kadar tiksindirici olduğunu göstermesi bakımından oldukça önemlidir.”İki İslam kadınını Ermeniler beraber getirmişlerdi.Bu kadınları ortaya getirdiler.Her ikisi de hamileydi.iki Rus askeriyle iki Ermeni geldi.Kadınların karınlarındaki çocukların oğlan veya kız olduğuna dair iki mecidiye değeri üzerine bahse girdiler.Kadınların karınlarını feci bir surette kama ile yardılar, birinin karnından bir oğlan çıktı.Diğerinin karnındaki henüz küçük olduğu için cinsiyeti anlaşılamadı ve bunun üzerine bir süre de münakaşa ettiler.”
Van’ın Zeve Köyü’nden Kıymet Başıbüyük:
“Ermeni komitacıları hamile kadınların karnını süngü ile yırtıp çıkardıkları çocukları yine süngülerinin ucunda oynatıyorlardı.Kadın ve kızların kollarındaki altın- bilezikleri almak için çok kolay bir usul bulmuşlardı.Hemen kasaturayı atıp kolu tamamen kesiyorlar, ondan sonra da bilezik veya yüzük gibi ziynet eşyalarını alıyorlardı”
25 Nisan 1918 tarihinde Kars’ın Doğu’sundaki Subatan Köyü’nde büyük küçük 750 Türk’ü balta ve bıçakla öldürdükten sonra yakarak şehit ettiler.
29 Nisan 1918 Gümrü’den 500 araba ile Ahılkelek’e nakledilmekte olan 3.000 kadar kadın, ihtiyar, çocuk ve erkek yolda öldürülmüşlerdir
Türk Ordusu Erzurum’a girdiği zaman şehir içinde 2127 şehit erkek cesedi defn edilmiştir.Ayrıca Kars kapısı dışında 250 ceset bulunmuştur.Cesetler üzerinde , süngü, balta ve mermi yarası, ciğerleri çıkarılmış, göğüslerine kazık çakılmış cesetlere rastlanmıştır.
Rus orduları çekilirken, Ermeniler ordumuzdan kaçarken bir köyde ocağa kazanı koyup su kaynatan bir anayı yakalamışlar, karnını yararak kesmişler, çocuğunu kazana atmışlar.Ocağa “Gelin!, Türkler, karnınız açtır.Size yemek hazırladık” diye bağırmışlar.
Yine bir yerde insanları kol, but, kelle, gövde parça parça edip her birini bir çiviye takmışlar; üzerlerine” okkası on paraya “ yazmışlardır.
Ne yazıktır ki, bu katliamları yüzyıllardır içimizde barındırdığımız nankör Ermeniler yapmışlardır.
Fransız bayrağı çekilmiş olan yer Fransız konsoloshanesidir.Ermeniler’in katledileceği üzerine Başkonsolos Carlier ve eşi, harekete geçmişler ve Sivas’taki Ermeniler’i aileleri ile birlikte evlerine almışlardır.Konsolos ve eşi, omuzlarında tüfek evin üst penceresinde nöbet tutmaktadırlar.Beklemektedirler.Türkler gelecek ve Ermeniler’i kendilerinden almak istedikleri zaman, evet işte o zaman onlar insanlık uğruna çarpışacaklardır.
Ama boşuna beklemişlerdir günlerce.Ne gelen vardır, ne de kendilerinden Ermeniler’i isteyen Konsolos Monsieur Carlier elde silah nöbet tutarken kulağının dibinden bir kurşunun vınlayarak geçtiğini hissederek yıldırım gibi geriye döner.Karşısında bir Ermeni’yi görür.Elindeki mavzerin namlusundan daha dumanlar çıkmaktadır.Ve şöyle haykırır:
-Nankör mahluk.İblis ruhlu hain.Bu mudur senin minnet borcunu ödeme şeklin?Bu mudur senin insanlığın?
Uzun boylu, yakışıklı, sakal ve bıyıkları kırlaşmış adam bu sözleri, sinirden titreyerek , ayakkabılarını öpmeye çalışan yalvarıp yakaran bir başka adama söylüyor.
Sonra ilave ediyordu:
-Nasıl yaptın bu işi...Söyle neden bana kıymak istedin? Cevap versene be adam!
Ve istediği cevap hemen gelir:
-Beni affediniz, diye inler ayaklarına kapanmış Ermeni. Evet sizi öldürmek istedim, çünkü sizi öldürdüğüm takdirde Avrupalılar “Ermeniler’i evine almış olan konsolosu Türkler katlettiler” diye feryada başlayacaklar ve dünyayı ayağa kaldıracaklardı. Davamıza hizmetti bu.
Konsolos şaşkınlık içinde yere çöker.
Yukarıdaki anıyı Başkonsolosun eşi Bayan Carlier daha sonra yazdığı anışlarında anlatmaktadır.
Van’da Ermeniler’in yapmış olduğu tahribatı ve mezalimi 16 Eylül 1919 tarihli Hariciye Vekaleti yabancı misyonlar gönderdiği genelgede şöyle açıklamaktadır:
“Şamran Mahallesi’nde 200 kadın ve çocuk sığındıkları evde yakılmışlardır.Mirkos Köyü beyaz bayrak çektiği halde tecavüze uğramış, köyün kadınları ve kızları bilinmeyen bir yöne götürülmüşlerdir.Bazı köylerde ise öldürülen çocukların etleri annelerine yedirilmek istenmiştir.”
“Aksani ve Hınıs Köylerinde 500 kişiye yakın insan, Şeyhane Köyünde ise 200’e yakın çocuk ve kadın camiye doldurulup diri diri yakılmışlardır”
Saray civarındaki halk kılıçtan geçirilmiş, sulara atılarak boğulmuş, 10.000’in üzerinde ceset Van Gölü üzerinde sayılmıştır.”
Van’ın içinde camiler, evler, kışlalar hatta içindeki yaralı ve hastaları ile birlikte hastaneler yakılmıştır.Yakalanan subaylar işkence çektirilerek öldürülmüşlerdir.Bu arada şehirdeki durumu bilmeyen çevre köylerden Van’a gelmek isteyen göçmenlerden 1200 kişi Vatsan ve Etkil yolu üzerinde acımadan vahşiyane bir şekilde öldürülmüşlerdir.
Ermeniler ve Ruslar, girdikleri köylerde vahşiyane zulümler yapmışlardır.Kadınları ve çocukları diri diri yakmışlar, ihtiyar ve genç erkeklerin gözlerini oyarak genç kızlara tecavüz etmişlerdir.Örneğin Aşnak Nahiyesi’nde kadın ve kızlardan onbeş tanesini ayırarak bir odaya hapsetmişler ve akşamları eğlenirken bu kadınları çırılçıplak soyarak “Haydi namaz kılınız bakalım, nasıl kılıyorsunuz?” diyerek alay etmişler ve nihayet çeşitli işkencelerle öldürmüşlerdir.
Yine Van’ın Abbasağa Mahallesi’nden Firdevs isimli bir vatandaşın ifadesine göre, çeşitli işkencelerle Müslüman halkın öldürüldüğü, hamile bir kadının karnını yararak çocuğunu çıkarıp kafasını kestikleri, girdikleri evlerdeki insanlara saatlerce işkence yaptıktan sonra öldürdükleri, onbeş-onaltı yaşlarında erkek bir çocuğu çırılçıplak soyarak cinsel organını kestikleri, daha sonra da doğradıkları, Amerikan misyonuna götürülen kadın ve kızların ırzlarına geçildiği anlatılmıştır.Teslim olmak isteyen ahali dahi gerek Ermeniler gerekse Ruslar tarafından çeşitli işkencelerle katledilmişlerdir.
Anlatılan şu olay vahşetin boyutunun ne kadar tiksindirici olduğunu göstermesi bakımından oldukça önemlidir.”İki İslam kadınını Ermeniler beraber getirmişlerdi.Bu kadınları ortaya getirdiler.Her ikisi de hamileydi.iki Rus askeriyle iki Ermeni geldi.Kadınların karınlarındaki çocukların oğlan veya kız olduğuna dair iki mecidiye değeri üzerine bahse girdiler.Kadınların karınlarını feci bir surette kama ile yardılar, birinin karnından bir oğlan çıktı.Diğerinin karnındaki henüz küçük olduğu için cinsiyeti anlaşılamadı ve bunun üzerine bir süre de münakaşa ettiler.”
Van’ın Zeve Köyü’nden Kıymet Başıbüyük:
“Ermeni komitacıları hamile kadınların karnını süngü ile yırtıp çıkardıkları çocukları yine süngülerinin ucunda oynatıyorlardı.Kadın ve kızların kollarındaki altın- bilezikleri almak için çok kolay bir usul bulmuşlardı.Hemen kasaturayı atıp kolu tamamen kesiyorlar, ondan sonra da bilezik veya yüzük gibi ziynet eşyalarını alıyorlardı”
25 Nisan 1918 tarihinde Kars’ın Doğu’sundaki Subatan Köyü’nde büyük küçük 750 Türk’ü balta ve bıçakla öldürdükten sonra yakarak şehit ettiler.
29 Nisan 1918 Gümrü’den 500 araba ile Ahılkelek’e nakledilmekte olan 3.000 kadar kadın, ihtiyar, çocuk ve erkek yolda öldürülmüşlerdir
Türk Ordusu Erzurum’a girdiği zaman şehir içinde 2127 şehit erkek cesedi defn edilmiştir.Ayrıca Kars kapısı dışında 250 ceset bulunmuştur.Cesetler üzerinde , süngü, balta ve mermi yarası, ciğerleri çıkarılmış, göğüslerine kazık çakılmış cesetlere rastlanmıştır.
Rus orduları çekilirken, Ermeniler ordumuzdan kaçarken bir köyde ocağa kazanı koyup su kaynatan bir anayı yakalamışlar, karnını yararak kesmişler, çocuğunu kazana atmışlar.Ocağa “Gelin!, Türkler, karnınız açtır.Size yemek hazırladık” diye bağırmışlar.
Yine bir yerde insanları kol, but, kelle, gövde parça parça edip her birini bir çiviye takmışlar; üzerlerine” okkası on paraya “ yazmışlardır.
Ne yazıktır ki, bu katliamları yüzyıllardır içimizde barındırdığımız nankör Ermeniler yapmışlardır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Kopmuşuz bizler o öz varlık olan manzaradan
Bahseder gerçi duyanlar o onulmaz yaradan.
Derler ki: İnsanda derin bir yaradır köksüzlük
Budur âlemde hudutsuz ve hazin öksüzlük. (Y. Kemal Beyatlı)